Kwaliteit meten

Momenteel zijn er verschillende richtlijnen en indicatoren die beschrijven wat goede zorg is, bijvoorbeeld voor verpleeghuiszorg en wijkverpleging. Door verschillende partijen wordt gekeken welke indicatoren en richtlijnen bruikbaar zijn en welke niet, voor de toekomst van de zorg. Met andere woorden: ‘Wat is kwaliteit van zorg en hoe meten en weten we dat?” Het toekomstige generieke kompas komt tot stand door de inzet van individuen en organisaties die allemaal betrokken zijn bij de kwaliteit van leven en (informele) zorg voor ouderen. Er is een wezenlijke wens om op een nieuwe manier naar het leven van ouderen te kijken, met kwaliteit van leven als vertrekpunt in plaats van zorg. 

 

Kwaliteit van leven moet leidend zijn bij het vormgeven van het leven en de zorg en ondersteuning die daarbij hoort. De huidige meetinstrumenten geven hier, volgens een aantal belanghebbende partijen, geen handvatten voor. Zij zien graag een nieuwe manier van verantwoording; namelijk door zorgorganisaties zelf te laten bepalen hoe zij verantwoorden. Dit komt de autonomie van de zorgprofessional ten goede en zal de bureaucratie verminderen. Indicatoren zoals bijvoorbeeld PREM en PROM kunnen daarbij worden gebruikt door zorgprofessionals ter ondersteuning van hun handelen. Maar zouden niet meer als ‘doel op zich’ of als ‘landelijke verantwoordingsinstrumenten’ moeten worden gebruikt. Andere partijen hechten juist weer veel belang aan het landelijk meten en vergelijken van kwaliteit door middel van bestaande kwaliteitsindicatoren. 

 

Kwaliteit van leven en de zorg en ondersteuning die daarbij hoort, is per definitie niet-generiek, maar individueel maatwerk. Het meten van kwaliteit moet hierop aansluiten. Zorgorganisaties moeten veel meer zelf kunnen bepalen hoe zij kwaliteit willen meten en verantwoorden. Indicatoren zoals bijvoorbeeld PREM en PROM kunnen helpen, maar zijn geen doel op zich en moeten niet meer gebruikt worden als landelijke verantwoordingsinstrumenten.